Een toneelstuk bestaande uit meerdere taferelen in een tehuis waar jongeren met problemen worden opgevangen. Een tehuis dat poogt op te vangen wat thuis fout gelopen is, dat poogt wie vastgelopen is of in de goot belandde, tijdelijk te helpen vooraleer er meer gespecialiseerde hulp in instellingen die lange wachtlijsten hebben, kan geboden worden. Elk tafereel biedt een foto aan van hoe specifiek en ernstig de problemen van jongeren zijn en hoe de opvang in het tehuis poogt om eraan tegemoet te komen. Elk tafereel maakt duidelijke hoe elke probleemjongere alleen nog op zichzelf gericht is, soms alleen nog met zichzelf bezig is en hoe de hulpverleners in het opvangtehuis met goed bedoelde democratische leefregels en bereidheid om te helpen toch niet altijd kunnen slagen… Een realistisch beeld van de schrijnende realiteit die jongeren bij verwaarlozing of bij over- bescherming ten gronde richt. In onze Westerse Welvaartstaat waarin we pillekes propageren voor elke pijn en waarin wij veel meer verdienen dan ons dagelijks brood, hebben meer en meer jongeren nood aan welzijn. Voelen dat je erbij hoort. Voelen dat men je waardeert. Voelen dat je jezelf mag zijn en jezelf mag worden… Behoeften van elke mens die door het overconsumptiegerichte produceren minder en minder aan bod kunnen komen. Een beeld waar wij even bij kunnen nadenken: wat hebben we zelf geluk gehad, (ondanks alles)…