In de lente van '92 kwam een donkerogende, ranke schoonheid - alleenstaand, onafhankelijk, energiek - een Bunsbeeks boerderijtje monsteren en wou het dadelijk huren. Eerst keek de landbouwer-eigenaar er nogal wantrouwig tegenaan: hoe zou die jonge, breekbare vrouw... alleen... een artieste bovendien... het hofke kunnen onderhouden?! Nu wrijft hij zich in de handen. Niet alleen maakte Chantal met oude spulletjes van de woonst een warm, gezellig nest - zij heeft ook groene vingers. Zij spitte de tuin, zaaide gazon, kweekt tomaten, spruiten, sla, wortelen, ... Chantal voelt zich in Bunsbeek in haar element. Zij heeft stallingen nodig, "koterij", beesten, planten, lucht. Dat alles heeft ze nu en het is een welkom tegengewicht voor de harde wereld waarin zij als actrice haar weg zoekt en maakt.
Chantal Thiry werd geboren voor het theater. Als kind al stond zij in Zoutleeuw op de planken bij de Gezellen van Vliebergh. Zij begon Germaanse Filologie te studeren maar bleef dromen van acteren. Na avontuurlijke bezigheden in Friesland (restaureren van oude zeilboten, varen met tjalken) ging ze filmschool volgen in het RÏTCS. Zij kreeg les van o.a. Jo Röpcke en Ariëlle Sleutel van Bunsbeek werd haar beste vriendin. Chantal kwam Ariëlle destijds regelmatig bezoeken: de Walmersumstraat herinnert ze zich nog goed. Ariëlle werd filmregisseur en Chantal belandde terug in Zoutleeuw, als ergotherapeute in het rustoord, tot ze besliste om haar oude droom te realiseren en actrice te worden. Ze schreef zich in voor het ingangsexamen van het Conservatorium in Brussel. Van de 80 kandidaten werden er 12 weerhouden: Chantal was erbij. Tenslotte zouden er 3 afstuderen: Chantal was erbij. Eindelijk voelde Chantal zich op haar plaats. De opleiding in het Conservatorium was zeer goed. Senne Rouffaer leerde haar het meest: het intuïtief spelen, het gevoelsmatig acteren. Senne geloofde van in het begin ook echt in Chantal, in haar talent, in haar stem, in haar mogelijkheden. Jan Devos was de perfecte aanvulling, de specialist in de theatermethode Stanislavski, de methode van de school van Lee Shasberg, waaruit mensen kwamen als Robert de Niro, Anne Bancroft, e.a.
In '89 was Chantal afgestudeerd en werd free lance actrice. In '90 zou VTM met zijn uitzendingen beginnen en had dus programma's nodig. Dit leek een beloftevolle markt! Chantal begon pilootfilms te maken o.a. voor het Beeldhuis in Leuven en zij presenteerde voor Filmnet. Toen het Nieuw Vlaams Toneel en later het Fakkeltheater en Theater Poëzien Gent haar een contract aanboden kon ze aan de oude theaterlokroep niet weerstaan. Er kwam een hele drukke tijd met talloze schoolvoorstellingen (Het Hoofd van Hersens) en 40 opvoeringen van Wittezwartepietepoppen - een stuk tegen de nieuwe preutsheid waarvoor Chantal, zoals Sigourney Weaver, werd kaalgeschoren!
Ondertussen schreef Chantal poëzie en stichtte in Tienen Theater Hecate... Met Lieve Vandormael en Chris Hoylaerts creëerde zij "Agnes en God" in het Koelieske. Deze productie gooide hoge ogen. Hecate gaat er deze winter mee op tournee naar verscheidene cultuurcentra: St.-Joris-Winge, Boutersem, Lier, Zoutleeuw, Leuven, ...
Chantal gaat tekeer als een echte wervelwind. Weet u dat ze pas in Gent alweer een nieuw theatergezelschap oprichtte: Bremt 6, met Philippe Merchiers en Jos Van Geel. In de maand december brengen zij in de Vooruit de première van "Ko Ko Existenz" van Ernst Jandl. Voor het Raamtheater bereidt zij een symbiose voor van alle tragedies van Sophocles...
En deze Chantal Thiry, dit heerlijke theaterbeest, deze woord- en bewegings-kunstenares... wil als kersverse Bunsbekenaar voor Bunsbeek iets doen. Zij werd bereid gevonden om - tussen haar drukke bezigheden in - het volgende stuk van BOK te regisseren: "De Canadese Muur" door Tom Lanoye en Herman Brusselmans. En of dat iets speciaals wordt! Bunsbeek en omgeving mag zich voorbereiden op een culturele schok in december!
